The wall

Wszystkie różowo-szare marzenia i potrzeby z okresu dzieciństwa oraz okresu dorastania spełniłam, cele zrealizowałam - sama. Więcej grzechów nie pamiętam, za wszystkie żałuję, za wszystko jestem wdzięczna. Oto w wieku 33 lat doszłam do ściany. Ściana jak ściana - wysoka, ceglana, nie do przesunięcia i nie do wyburzenia. Mogłabym postarać się przeskoczyć ten trud, rozpędzić się, od ziemi odbić z impetem i jak przez kozła niegdyś na lekcji wychowania fizycznego - wybić się w powietrze i cieszyć krótką chwilą, że lecę! Mogłabym też, jak Ludwika z Szujskich Kuczyńska z legendy o Żółtej Damie przewiercić palcem jedną cegłę. Gdyby się udało, to potem wykułabym w ścianie na przykład ogromniaste serce. Ewentualnie! Gdyby projekt zakończył się fiaskiem, mogłabym potraktować tę przeszkodę, jak największą górę świata i jak Wojtek Kurtyka wspiąć się w iście filozoficznym stylu lub na przykład...Wyznaczyć nową trasę. Tyle pięknych możliwości, a ja stoję, czasem leżę. W kościach czuję, że oto nadszedł czas na wyznaczenie nowych pragnień, czas fantazji i najskrytszych, świeżych marzeń.

- Hej! Dosyć czekania, weź życie w swoje ręce! - wciąż słyszę - przełaź przez tę ścianę,

czym prędzej i działaj! Czas leci!

A ja jestem małą dziewczynką z uciekającym, czerwonym balonikiem w kształcie serca. Tą z białego muru artysty Banksy'ego. Wiatr rozwiewa włosy i sukienkę. Niech ktoś złapie ten balonik! Niech ktoś poda mi rękę, niech ktoś stanie z tyłu i delikatnie popchnie, do ucha szepnie, że jest, że ja też jeszcze JESTEM. Niech przystawi drabinę i ze mną, na górę, w ten świat na nowo wejdzie. 

Ludovico Einaudi - Oltremare

Muzyka z filmu "Nomadland"